Jest to ścieżka edukacyjna, w której pokazana jest różnorodność rodzimej przyrody.

Odwiedzać ją można o każdej porze dnia, wskazane zabrać ze sobą dobrą pogodę i właściwe obuwie.

Został opracowany przewodnik, w którym owa ścieżka jest dokładnie opisana i w którym są podane różnorodne sposoby pokonania jej.

W przewodniki można się zaopatrzyć w siedzibie Nadleśnictwa.

Grupy zorganizowane mogą się zaopatrzyć w żywe przewodniki w postaci naszych leśników.

Dojazd: Od drogi Oleszyce-Sieniawa w miejscowości Stare Sioło, dalej zgodnie z kierunkowskazami

Korzystając ze ścieżki „Na Laszce” oraz na innych podczas wycieczek w lesie, należy zwrócić uwagę na zagrożenia:

- przed wyruszeniem do lasu przygotuj się odpowiednio, zadbaj os strój terenowy i obuwie

- najbezpieczniej jest wybrać się do lasu w towarzystwie innych osób, nie spaceruj sam po ścieżce

- przed wędrówką zjedz posiłek, by nie narazić się na zasłabnięcie. Zabierz ze sobą prowiant, picie i coś wysokokalorycznego (czekoladę, batonika)

- warto zaopatrzyć się w środki odstraszające owady, możesz też zabrać do plecaka podstawowe środki do dezynfekcji ran i zrobienia opatrunku

- zabierz ze sobą mapę trasy – polecamy stronę Banku Danych o Lasach. Warto wydrukować taką mapę, ponieważ w lesie może być problem z zasięgiem.

- poinformuj znajomych lub rodzinę, że wybierasz się na wycieczkę

- nie jest wskazane korzystanie ze ścieżki podczas deszczu czy silnego wiatru. Ścieżka w całości zlokalizowana jest na terenie leśnym i mimo naszych starań, możesz byś narażony np. na spadający fragment gałęzi

- na ścieżce oraz w lesie możesz napotkać dzikie zwierzęta – zachowaj spokój postaraj się bezpiecznie oddalić

- jeśli znajdziesz się w miejscu gdzie wykonywane są prace leśne, postaraj się jak najszybciej oddalić (pamietaj, zawsze oznaczamy w terenie planowanie prace, postaraj sie stosować do tych oznaczeń)

- warto również zorientować się czy w danym fragmencjie lasu, gdzie planujesz wycieczkę nie będzie organizowane polowanie. 

WYTYCZNE KORZYSTANIA ZE ŚCIEŻKI PRZYRODNICZO - EDUKACYJNEJ "NA LASZCE"

Zwiedzanie trasy ścieżki podzielone jast na trzy etapy: 

Cała ścieżka historyczno-przyrodnicza  o długości trasy 2600 m i czasie przejścia 60 min. dzieli się na:

1. Trasa historyczna ścieżki o długości trasy 490 m i czasie przejścia 15 min., przedstawia ona takie zagadnienia jak: Las pamięci Leśników Ofiar Zbrodni Katyńskiej, Linia Ribbentrop-Mołotow z fragmetami okopów z czasów II wojny światowej, Program restytucji cisa pospolitego na terenie RDLP w Krośnie, Plantacje choinkowe oraz Aleję Trzeciego Tysiąclecia, która została stworzona na znak pomyślnie przebytego milenium. 

2. Produkcja Szkółkarska o długości trasy 600 m i czasie przejścia 20 min., Całość tego etapy ścieżki poświęcona jest aspektom produkcji szkółkarskiej w leśnictwie Kolonia. Brane pod uwagę sa tu różne typy produkcji szkółkarskiej takie jak: produkcja sadzonek z zakrytym systemem korzeniowym. produkcja tradycyjna sadzonek w gruncie oraz produkcja w inspektach szkółkarskich. 

3. Edukacja leśna dla najmłodszych o długości trasy 200 m i czasie przejścia 10 min., znajdują się tam tablice edukacyjne przedstawiające szeroką gamę zagadnień związanch z edukacją leśną najmłodszych. 

Zapraszamy serdecznie do odwiedzin i zwiedzania poszczególnych tras ścieżki. 

DARZ BÓR !!!   

LEŚNA SZKOŁA w LEŚNICTWIE KOLONIA

Leśna klasa edukacyjna powstała w 1999r. w Leśnictwie Szkółkarskim Kolonia . Wyposażona jest w ławki i stoliki oraz liczne tablice z barwnymi fotografiami i opisami.
Wokół leśnej klasy założono ekspozycję najbardziej pospolitych drzew i krzewów występujących w Polsce. Podkreślić należy, że są to tylko formy naturalne występujące w stanie dzikim. Drzewa i krzewy występują tu w grupach po kilka sztuk. Są podpisane nazwą polską i łacińską. Tabliczki z napisem zorientowano do środka alei głównej tak by po zapoznaniu się z nazwami poszczególnych drzew i krzewów można było przeprowadzić sprawdzian z rozpoznawania poznanych gatunków.
Tuż obok szkoły leśnej znajduje się skalniak z przylegającym oczkiem wodnym. Został uformowany z różnej wielkości głazów występujących w naszym regionie. Skalniak pozwala zapoznać się z wieloma gatunkami roślin. Są to: jałowiec pospolity, tawuła japońska, sosna górska, konwalia majowa, winobluszcz pięciolistny, barwinek, daglezja zielona, cyprysik groszkowy i Lawsona, cis pospolity, żywotnik zachodni, irga płożąca, jałowiec płożący, a także gatunkami zielnymi, typowymi dla takich ekspozycji – barwinkiem, rojnikiem, szarotką.
W celu przybliżenia problemu dokarmiania zwierzyny ustawiono na terenie klasy urządzenia służące do tego celu. Zwierzynie płowej (jeleń, sarna) podaje się karmę w paśnikach. Paśniki budowane są z materiałów naturalnych, aby swym wyglądem nie odstraszyły zwierząt. Ustawia się je w rzadszych drzewostanach lub na polankach, jednak w pobliżu gąszczu, by w czasie niebezpieczeństwa zwierzęta mogły się szybko schronić. W pobliżu paśnika ustawia się lizawki. Umieszcza się w nich cegiełki soli kamiennej zawierające sole mineralne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu zwierzęcego.

Cel utworzenia klasy

Celem utworzenia leśnej szkoły było przybliżenie ogólnych zagadnień o lesie, jego zasobach, przybliżenie praktycznej wiedzy o tym co się w nim wykonuje, jak również o korzyściach, które z lasu płyną.
Ponadto terenowa forma zajęć powinna przyczynić się do większego zainteresowania słuchaczy tematem, a możliwość bezpośredniego kontaktu z poszczególnymi gatunkami drzew i krzewów, jak też z barwnymi fotografiami i opisami powinna ułatwiać przyswojenie tej wiedzy. Wydaje się również, iż każdy człowiek powinien posiadać pewien zasób wiedzy o otaczającej go rodzimej przyrodzie.
Informacje zawarte na tablicach leśnej szkoły dotykają tylko niektórych zagadnień, niemniej jednak bardzo obrazowo wyjaśniają pewne zjawiska zachodzące w lesie, jak również przedstawiają środki, które leśnik wykorzystuje gospodarując w lesie.
Lasy to prawie 1/4 powierzchni Polski. Stanowi to 27,6% powierzchni kraju. Polskie lasy to także tysiące leśników, którzy swoją pracą spowodowali, że dziś możemy się chwalić bogactwem przyrody. Ich wysiłek nie może być zmarnowany, bo pokazali, że potrafią działać w trudnych warunkach. Dzięki temu w naszych lasach żyją wilki, bobry, żubry oraz wiele gatunków roślin, które zniknęły z lasów europejskich. Wspaniałe tradycje polskich leśników i udowodniona wielokrotnie czynem miłość do Ojczyzny dają tej grupie zawodowej trwałe miejsce w społeczeństwie i historii. W miarę możliwości powinniśmy powiększać powierzchnię leśną Polski by służyła przyszłym pokoleniom. Zdrowe lasy mogą być naszym atutem w zjednoczonej Europie.

W 1995 r. Rząd R.P. przyjął " Krajowy program zwiększenia lesistości kraju" , który przewiduje wzrost udziału lasów w stosunku do powierzchni kraju do 30 %. Osiągnięcie tego celu jest planowane na 2020 r. i oznacza zalesienie , a więc wprowadzenie roślinności leśnej na nieużytki (głównie rolne) , powierzchnie na około 700tyś. ha. Główny ciężar tego programu przypada na Lasy Państwowe. Problematyka racjonalnego użytkowania zasobów naturalnych nie jest nowa zarówno na świecie, jak i w Polsce.
Obecnie Polska posiada uregulowania prawne wychodzące naprzeciw wyzwaniom wynikającym z rozwoju cywilizacyjnego świata. Wspomnieć należy o niektórych z nich. Ustawy: o kształtowaniu i ochronie środowiska przyrodniczego kraju, o ochronie przyrody, gruntów rolnych i leśnych, o lasach. Postawiono tam szczytne i niezbędne cele do realizacji obecnie i w przyszłości.
Jednym z elementów kompleksowego uregulowania tych zagadnień jest ustawa o lasach, przedstawiająca cele gospodarki leśnej. Są one – według ważności – następujące:

- zachowanie lasów i korzystny ich wpływ na klimat, powietrze, wodę, glebę, warunki życia i zdrowia człowieka oraz równowagę przyrodniczą; ochrona lasów, w tym szczególnie lasów stanowiących naturalne fragmenty rodzimej przyrody lub szczególnie cennych ze względu na zachowanie leśnych zasobów genetycznych, walory krajobrazowe, potrzeby nauki;
- ochrona gleb i terenów szczególnie narażonych na zanieczyszczenie lub uszkodzenie albo o specjalnym znaczeniu społecznym;
- ochrona wód powierzchniowych i głębinowych, retencji zlewni, w szczególności na obszarach wododziałów i na obszarach zasilania zbiorników wód podziemnych;
- produkcja, na zasadzie racjonalnej gospodarki, drewna oraz surowców i produktów ubocznego użytkowania lasów.
    Obok drewna, które jest najcenniejszym produktem las dostarcza nam znaczne ilości innych ważnych surowców.

Jadalne owoce leśne pochodzące z naszych lasów, należą do najbardziej naturalnych i najzdrowszych owoców. Zawierają wiele cennych witamin i związków mineralnych. Cukry znajdujące się w owocach leśnych, głównie fruktoza i glukoza należą do najbardziej przyswajalnych przez organizm, a zawarte w nich kwasy organiczne są nie tylko substancjami odżywczymi, lecz znacznie ułatwiają procesy trawienia. Obecność w nich substancji czynnych decyduje o tym, że część owoców leśnych ma również znaczenie lecznicze i znajduje zastosowanie we współczesnej medycynie. We wszystkich owocach leśnych znajduje się witamina C zwana również kwasem askorbinowym. Do najbardziej zasobnych w witaminę C jadalnych owoców leśnych należą: owoce dzikiej róży, rokitnika zwyczajnego, berberysu zwyczajnego. Mniej zasobne w witaminę C są: owoce jeżyn, borówki czernicy i brusznicy. Do innych cennych składników owoców leśnych zaliczamy, kwasy organiczne a także związki mineralne – żelaza, fosforu, miedzi i magnezu.
Największe znaczenie gospodarcze mają owoce borówki czernicy, borówki brusznicy, borówki bagiennej, żurawiny błotnej, róży dzikiej, jeżyny, maliny właściwej, poziomki pospolitej, śliwy tarniny, jarzębiny, jabłoni dzikiej.
Rośliny zielarskie od niepamiętnych czasów stosowane były w medycynie ludowej i stanowiły podstawowe źródło środków leczniczych. W lasach polskich występuje około 120 gatunków leczniczych roślin. Surowcem zielarskim mogą być liść, łodyga, kwiat, pączek, nasienie, kora, zarodnik, owoc, kłącze. Leki pochodzenia roślinnego są na ogół "zdrowsze" od leków syntetycznych. Można je stosować przez dłuższy czas bez obaw na działania uboczne. Należy jednak pamiętać, że niektóre owoce zawierają związki trujące np. pokrzyk wilcza jagoda. Niewłaściwe ich spożycie może prowadzić do zatrucia lub nawet śmierci. Najbardziej popularnymi owocami stosowanymi w ziołolecznictwie są: berberys zwyczajny, borówka brusznica, dziki bez czarny, głóg dwuszyjkowy, jarząb pospolity, jeżyny, konwalia majowa, kruszyna pospolita, malina właściwa, poziomka pospolita, rokitnik zwyczajny, róża dzika, kopytnik pospolity, kozłek lekarski, narecznica samcza, kocanki piaskowe, widłaki.

SZCZEGÓŁOWE CELE EDUKACYJNE
KSZTAŁCENIA I WYCHOWANIA EKOLOGICZNEGO

Nadrzędnym celem tego programu jest skuteczne i efektywne kształtowanie postaw dzieci zgodnych z etyką ekologiczną przez:

•     rozbudzenie potrzeby kontaktu z przyrodą,
•     kształtowanie szacunku dla przyrody a także uwrażliwienie na piękno i harmonię w przyrodzie,
•     rozbudzanie poczucia związku ze środowiskiem,
•     pobudzanie twórczego myślenia nad szukaniem rozwiązań przeciwdziałających degradacji środowiska,
•     uczestnictwo w działaniach mających na celu ochronę i zapobieganie dewastacji środowiska poprzez łączenie wiedzy z działalnością praktyczną,
•     rozwijanie odpowiedzialności i potrzeby reagowania na problemy ekologiczne, w tym nakłanianie do świadomych działań wyrażających się w konkretnym zachowaniu dzieci w różnych sytuacjach, szczególnie do istot żywych,
•     zachęcanie do aktywnej obecności we własnym środowisku,
•     naukę ekologicznego życia we własnym domu, umiejętność działania w różnych sytuacjach, szkolnych i pozaszkolnych,
•     poczucie przynależności do społeczności szkolnej, środowiska lokalnego, regionu, kraju,
•     wdrażanie do posługiwania się mapkami okolicy, folderami, przewodnikami, atlasami, kluczem do oznaczania roślin,
•     spotkania z ludźmi zajmującymi się profesjonalnie przyrodą, spotkania z leśnikami, strażnikami przyrody itp.
•     naukę wnioskowania, perspektywicznego myślenia i przewidywania skutków określonej działalności człowieka,
•     opieka nad zielenią wokół szkoły,
•     zrzeszanie młodzieży w kołach ekologicznych,
•     uczulenie na właściwie przeznaczenie odpadów i nie zaśmiecanie środowiska,

CHARAKTERYSTYKA PROGRAMU

Program ekologiczno-edukacyjny dotyczy głównie szkoły podstawowej i gimnazjum. Może być realizowany w ramach nauczania zintegrowanego w I etapie, a następnie w Leśnej Klasie Ekologicznej, ścieżkach przyrodniczo – edukacyjnych, parkach itp. Treści zawarte w programie mogą być realizowane w dowolnej kolejności i modyfikowane przez nauczycieli, którzy mogą wnosić własne pomysły i uwzględniać właściwości swojego środowiska lokalnego oraz potrzeby i możliwości dzieci. W programie nie ma podziału na poszczególne klasy. Materiał nauczania ułożony jest w sposób spiralny, co oznacza, że te same treści będą się powtarzać kilkakrotnie w kolejnych klasach, na różnych poziomach nauczania umożliwiając dziecku poszerzanie i pogłębianie wiadomości i umiejętności zgodnie ze wzrastającymi możliwościami intelektualno - percepcyjnymi.
Wiadomości dobierane są w taki sposób, aby były ciekawe, pobudzały do myślenia, poszukiwania, a przede wszystkim do działania. Poziom ich trudności jest na miarę dzieci w wieku 7-14 lat. Realizowane zagadnienia łączą teorię z praktyką i dotyczą najbliższego środowiska, a więc domu, podwórka, szkoły, osiedla, miasta, okolicy.
Tematy i sposób ich realizacji przygotowywane są tak, aby angażowały nie tylko uczniów, ale także ich rodziców, którzy mają być współtwórcami procesu edukacyjnego. Ten program to nie tylko sposób na edukację ekologiczną, ale również na zintegrowanie życia rodzinnego, atrakcyjne spędzanie czasu wolnego, a także rozwijanie poczucia własnej wartości i własnych możliwości. W czasach, gdy mówi się o braku tolerancji i agresji, wspólne, konkretne, działania (na rzecz ochrony środowiska ) dzieci z różnych środowisk (również ze szkół specjalnych, placówek wychowawczych itp.) uczą właśnie tolerancji, łagodzą agresję, rozwijają umiejętności harmonijnego współistnienia i współdziałania z ludźmi i z przyrodą. Bo przecież tylko wspólne działanie, w słusznej sprawie, a taką jest nasza przyszłość, zbliżają i łączą wszystkich niezależnie od ich pochodzenia, wyglądu czy środowiska, w którym żyją.
Główny nacisk w programie kładzie się przede wszystkim na konkretne działania dzieci w środowisku i dla środowiska. Skupia się on na przedstawieniu sposobów realizacji poszczególnych zagadnień czyli dochodzenia do określonych celów.
Pierwszym etapem pracy w edukacji ekologicznej jest ukazanie dzieciom piękna przyrody, nauczenie ich obserwowania i słuchania natury. Dlatego większość zajęć powinna odbywać się w środowisku naturalnym. Tam dzieci są bacznymi obserwatorami. Poznają dokładnie warunki życia w lesie, na łące, w wodzie. Badają zależności w przyrodzie oraz jaki wpływ ma człowiek na otaczające środowisko. W trakcie obserwacji należy pokazywać dzieciom elementy środowiska na zasadzie kontrastów (zdrowe, piękne-zniszczone, połamane, wypalone ).
W trakcie "podglądania" życia mieszkańców traw, wody, ziemi, kory drzew gołym okiem, przez szkło powiększające, a na końcu pod mikroskopem, budzi się w nich ciekawość przyrodnicza, uzmysławiają sobie, że przyroda też żyje i należy to uszanować.
W trakcie wspólnych zajęć szukają odpowiedzi na pytania: dlaczego to drzewo jest piękne i zdrowe, a to usycha i nie ma na nim kory, co jest tego przyczyną. Dzięki takim zadaniom dzieci stają się wrażliwe, budzą się w nich uczucia i troska o przyrodę oraz kształtuje się emocjonalna więź ze środowiskiem.

Serdecznie zapraszamy do wzięcia czynnego udziału w zajęciach "Leśnej Szkoły".

Leśna Szkoła
w Leśnictwie Kolonia

tel. (0-16) 631 51 57
Informacje w sprawie Leśnej Szkoły można zasięgnąć również w siedzibie Nadleśnictwa Oleszyce w każdy pracujący dzień tygodnia w godzinach 7³⁰ do 14³⁰ osobiście lub telefonicznie (0-16) 631 16 60
e-mail sekretariat: oleszyce@krosno.lasy.gov.pl