Na obszarze Nadleśnictwa Oleszyce wyodrębniono 11 typów siedliskowych lasu, ich udział procentowy przedstawia poniższy diagram:

Udział grup wilgotnościowych siedlisk w powierzchni Nadleśnictwa Oleszyce przedstawia poniższy wykres:

Drzewostany Nadleśnictwa Oleszyce złożone są z 28 gatunków drzew.

Głównym gatunkiem lasotwórczym na terenie Nadleśnictwa Oleszyce jest sosna zwyczajna, której udział procentowy stanowi blisko połowę powierzchni (48,59%). Ważnym gatunkami na omawianym terenie są dąb szypułkowy (14,44%) i buk zwyczajny (14,30%) będące często gatunkami panującymi lub współpanującymi, a także olsza czarna (7,36%) i brzoza brodawkowata (6,76%). Gatunki domieszkowe takie jak świerk pospolity (2,59%), modrzew europejski (2,24%), grab pospolity (2,09%) stanowią istotny element drzewostanu. Pozostałe gatunki stanowią mniej niż 1% powierzchni.

Do naturalnych zasobów leśnych możemy zaliczyć takie elementy przyrody jak:

Pomniki przyrody żywej, a więc jak definiuje ustawa „okazałych rozmiarów drzewa, krzewy gatunków rodzimych lub obcych", pełnią ważną rolę naukową i dydaktyczną. Ze względu na swą długowieczność, dostarczają danych o biologii starych drzew i wpływie czynników zewnętrznych, a także o zdolnościach adaptacyjnych gatunków rodzimych do zmian warunków siedliskowych oraz do przekształceń całego ekosystemu. Spełniają również rolę dekoracyjną oraz stanowią atrakcję turystyczną, związaną zarówno z wyglądem i rozmiarami, jak też z przypisanymi do nich prawdziwymi zdarzeniami historycznymi lub legendami.

Na terenie Nadleśnictwa Oleszyce zlokalizowane jest 71 sztuk pomników przyrody żywej w tym: 28 dębów szypułkowych Quercus robur, 8 szt. sosen zwyczajnych Pinus sylvestris, 2 szt. buka zwyczajnego Fagus sylvatica, 25 szt. lip drobnolistnych Tilia cordata, 3 szt. jesiona wyniosłego Fraxinus excelsior, 1 szt. modrzewia polskiego Larix polonica, 3 szt. wiąza szypułkowego Ulmus laevis i 1 szt. czereśni ptasiej Prunus avium.

Na terenie Nadleśnictwa Oleszyce znajdują się 22 użytki ekologiczne w 50 wydzieleniach o łącznej powierzchni 153,48 ha. Za użytek ekologiczny uznane być mogą „zasługujące na ochronę pozostałości ekosystemów mających znaczenie dla zachowania różnorodności biologicznej – naturalne zbiorniki wodne, śródpolne i śródleśne oczka wodne, kępy drzew i krzewów, bagna, torfowiska, wydmy, płaty nieużytkowanej roślinności, starorzecza, wychodnie skalne, skarpy, kamieńce, siedliska przyrodnicze oraz stanowiska rzadkich lub chronionych gatunków roślin, zwierząt i grzybów, ich ostoje oraz miejsca rozmnażania lub miejsca sezonowego przebywania".

W świetle ustawy z 2004 roku o ochronie przyrody oraz rozporządzenia Ministra Środowiska z 2014 roku określającego chronione gatunki roślin, grzybów i zwierząt, na terenie Nadleśnictwa Oleszyce nie stwierdzono stanowisk chronionych gatunków grzybów wymienionych w rozporządzeniu.

Wśród roślin wymienionych w rozporządzeniu, na gruntach Nadleśnictwa Oleszyce, zlokalizowano stanowiska 2 gatunków roślin objętych ochroną ścisłą oraz 24 gatunki roślin objętych ochroną częściową.

Nadleśnictwo rozwinęło własną bazę nasienną, na którą składają się: wyłączone drzewostany nasienne (WDN), gospodarcze drzewostany nasienne (GDN), plantacje nasienne, uprawy pochodne, bloki upraw pochodnych, drzewostany zachowawcze, drzewa doborowe oraz źródła nasion. Baza nasienna stanowi podstawę prowadzonej w nadleśnictwie produkcji szkółkarskiej.

W wyniku prowadzonej działalności gospodarczej w minionym 10-leciu nastąpiły zmiany najważniejszych parametrów odnoszących się do stanu zasobów leśnych Nadleśnictwa:

• przeciętna zasobność drzewostanów zwiększyła się z 272 m³/ha do 281 m³/ha,
• podwyższeniu uległ średni wiek drzewostanów o 2 lata z 65 na 67 lat,
• nastąpił wzrost powierzchni drzewostanów w KO o 6 % do 1470,37 ha,
• wzrost powierzchni leśnej o 47 ha,
• wzrost powierzchni ogólnej nadleśnictwa o 78 ha,
• zwiększył się całkowity zapas drzewostanów o 3,6%.
• postępuje stopniowa poprawa struktury gatunkowej drzewostanów w kierunku lepszego dostosowania do siedlisk, tzn. spadek na siedliskach lasowych sosny i brzozy na korzyść dębu i buka.